Pride maand: is het wel een feestje? [column]
Het is juni, ik zie weer overal regenboogvlaggen wapperen. Op mijn facebook zie ik foto’s van vrienden die meedoen met Pride Alkmaar, of kijken bij de bootjes van Pride Utrecht. Het ziet er allemaal heel feestelijk uit. Maar is het wel zo’n feestje?
Het ontstaan van ‘pride’
Pride is ontstaan na rellen die plaatsvonden in New York, eind 1969, toen de politie de homobar ‘ The Stonewall Inn’ wilde ontruimen. Na jaren van treiterijen en geweldplegingen door de politie besloot het bezoekende publiek in opstand te komen en terug te vechten. Deze rellen werden daarna jaarlijks herdacht.
In Nederland vond in 1979 de eerste grote demonstratie plaats die een jaarlijks terugkerend karakter kreeg: Roze zaterdag. De aanleiding was de uitspraak van een bisschop van Roermond dat homo’s geen volwaardige leden van de katholieke Kerk konden zijn. Deze dag vindt sindsdien ieder jaar in een andere stad plaats in de vorm van een demonstratie en festiviteiten.
Inmiddels zijn er naast de Roze Zaterdag (3e zaterdag in juni) meer activiteiten ontstaan die vooral een feestelijk karakter hebben. Denk aan de Amsterdam Canal Pride, andere Pride-dagen in verschillende steden en Roze maandag in Tilburg. Soms vinden op dit soort dagen nog rellen plaats, niet iedereen draagt de homo- en lhbti-emancipatie een warm hart toe.
Hoe gaat het nu met de lhbti- rechten?
Veel mensen denken dat de lhbti (of lhbtiqa+) rechten in Nederland goed gewaarborgd zijn. Maar helaas worden, ook nu nog, en de laatste jaren zelfs in toenemende mate, mensen met een andere seksuele- of genderidentiteit uitgescholden, bespuugd of in elkaar geslagen.
Sinds mei 2020 staat Nederland NIET meer in de top 10 van de LHBTI rechten in Europa. Daarvoor stond Nederland op plek 9, onder andere onder Malta en Portugal.
Aandacht helpt!
Toch is er ook veel veranderd de afgelopen decennia. Er is aandacht voor en beleid op seksuele- en gender diversiteit. 56 gemeentes hebben het Regenboogcharter ondertekend, wat staat voor een lokaal regenboogbeleid tegen homo- en transfobie.
De cijfertjes
- In 70 landen is homoseksualiteit strafbaar
- In 46 landen geldt dat ook voor vrouwen
- In 27 landen kunnen lhbti’ers 10 jaar tot levenslange gevangenisstraf krijgen
- In 30 landen staat om homoseksualiteit tot 8 jaar cel
- In ten minste 11 landen kun je zelfs ter dood veroordeeld worden
- In slechts 11 landen zijn lhbti-rechten opgenomen in de grondwet
- In 29 landen is het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht erkend
- In 57 landen is er brede bescherming voor lhbti’ers
Cijfers uit december 2020. De 193 landen zijn lidstaten van de Verenigde Naties. Dat zijn nagenoeg alle landen ter wereld. Bron: International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association ILGA]
Wetgeving is veranderd, benamingen worden aangepast, denk aan ‘Beste reizigers’ van de NS, zodat meer mensen zich aangesproken voelen. Ook in onze wijkcentra wappert regelmatig de regenboogvlag en op Roze maandag vieren we in Tilburg veelal samen feest. Maar met alleen feest kom je er niet. Denk eens na wat je zelf kunt doen om meer inclusief te praten, en uit te gaan van andere mogelijkheden dan de standaard die (nog steeds) de norm is. Omarmen van diversiteit, op elk gebied, zit hem niet in wat je zegt, maar wat je doet.
Fijne pride maand!
Over de auteur: Zandra van Toorenburg
Zandra werkt als centrum coördinator bij wijkcentrum De Poorten in Tilburg. Ze gaat geen uitdaging uit de weg. Een maand vegan eten, een maand koud douchen, een maand elke dag yoga…als ze de meerwaarde ervan in ziet gaat ze ervoor!
Ze schrijft over alles wat haar opvalt, op het werk en privé.
zandravantoorenburg@contourdetwern.nl | 013 464 92 10