Mijn verdriet was zo groot, dat ik niet meer van mezelf hield
Als je partner overlijdt, staat je wereld even stil. Zo’n gebeurtenis grijpt diep in en werkt nog lang door in je leven. Na het overlijden krijg je steun en begrip van je omgeving, maar na verloop van tijd vervlakt deze vaak. Terwijl je nog wel steeds met je verdriet zit. Het netwerk voor weduwen en weduwnaars van ContourdeTwern kan dan soelaas bieden, met lotgenoten die je verdriet herkennen en erkennen, waardoor je leven weer een beetje glans krijgt.
Vrije inloop, zonder verplichtingen
Elke week kunnen deelnemers uit heel Tilburg binnenlopen bij de inloop in wijkcentrum De Poorten en wijkcentrum De Heyhoef. Sociaal werker Kitty Lumens ondersteunt de inloop in De Poorten. Kitty: “Hier kunnen weduwen en weduwnaars vrij binnenlopen, zonder verplichtingen. Zij komen bij ons terecht via andere deelnemers, collega’s of netwerkpartners zoals praktijkondersteuners van huisartsen. Het maakt niet uit of het overlijden van de partner nu lang of kort geleden is. De vrijwilligers vangen je op met een warm welkom. Uit eigen ervaring begrijpen ze je als geen ander. Een grote meerwaarde. Zowel de vrijwilligers als de bezoekers herkennen en erkennen je diepe rouw en bieden je een luisterend oor. Bovendien draait de inloop ook om ontspanning en gezelligheid.”Bij aanmelding krijg je een kennismakingsgesprek met één van de vrijwilligers. Hierin wordt gepeild aan welke activiteiten van het netwerk je behoefte hebt. Kitty: “Dat kan zijn de bezoekdienst bij je thuis, de inloop, de Contactcirkels, Qi Gong, het koor en/of de dansavond.”
Je staat niet alleen in je verdriet
Alleen verder gaan, daar moet ook Conny mee dealen. Haar partner overleed drie jaar geleden. Als deelnemer van lotgenotencontactgroep de Contactcirkel praat ze maandelijks over thema’s als verlies, rouwverwerking en mentale gezondheid. Conny: “Ik wilde breder kijken dan mijn eigen cirkel. Met lotgenoten kun je beter praten over je gevoelens. We herkennen elkaars verdriet. Ik sta hier niet meer alleen in. Bij de Contactcirkel kijken we steeds hoe we ons voelen en hoe ver we al zijn met het rouwproces. Op ieders niveau en tempo. Ik bracht het idee in om ook de zonnige herinneringen van je partner te belichten, naast de verdrietige. Die herinneringen koester je en brengen je troost. Dankzij de groep krijg je het gevoel dat je niet meer alleen staat in je verdriet en ontstaat er een stukje herkenbaarheid en saamhorigheid waarmee je samen verder kunt.
Ik kan hier het begrip tonen, dat ik zelf niet kreeg
Ben is zes jaar vrijwilliger van de bezoekdiensten, de inloop en één van de Cirkels. Ben: “Na het overlijden van mijn vrouw voelde ik me alleen en onbegrepen. Na drie maanden zeggen mensen dat ze het nu wel weten. Die teleurstelling greep me erg aan. Zo anders als bij het netwerk. Had ik hier maar eerder van gehoord. Toen ik me jaren geleden aansloot, ervoer ik wél die steun. En die voel ik nog steeds. Het verdriet slijt wel, maar gaat nooit helemaal weg. Mijn drijfveer voor vrijwilligerswerk: Ik kan nu mensen de steun geven en het begrip tonen, die ik zelf niet kreeg. De situatie kun je niet veranderen, maar je kunt wel luisteren. Dat is vaak al voldoende. Omdat je met allerlei soorten emoties en mensen om moet gaan, groei en bloei je zelf ook op. En kun je mensen die alleen verder moeten even een waardevol moment geven.”
Geluksmomenten pakken
Conny beaamt dat. “Sinds de Contactcirkel is mijn leven in een versnelling gekomen. Ik heb geleerd meer naar mezelf te luisteren. En heb mezelf ook meer ontdekt, als individu, nu ik zonder partner door het leven ga. Ik ben me bewust geworden wat ik met mijn leven wil. Door meer geluksmomenten te pakken: een fijn boek lezen, mediteren of luisteren naar een vogeltje. Daarnaast werken we met de groep ook aan die geluksmomenten, door samen te genieten van een wandeling of lunch. Binnenkort maken we een rondvaart over de Bossche Binnendieze. Daar kijk ik erg naar uit.”
Welzijn en geestelijke gezondheid samen
Kitty is trots op het netwerk: hoe mensen hun leven weer oppakken. Kitty: “Samen delen we emoties. We kijken welke stappen de deelnemer wil zetten om zijn/haar verdriet te verwerken en welke hulp hij/zij daarbij nodig heeft. Soms is het netwerk alleen niet voldoende en verwijzen we door naar een rouwcoach. Ook werken we samen met GGzBreburg. Preventiemedewerker Natasja Kleinjan is soms aanwezig bij de netwerkbijeenkomsten. Hiermee kunnen we bijvoorbeeld voorkomen dat iemand in een depressie raakt en duurdere zorg nodig heeft. Door aan de voorkant in te spelen op sociale en/of geestelijke gezondheid, komt welzijn en zorg samen en kunnen expertises aan elkaar gekoppeld worden.”
Een nieuwe liefde
Kitty vindt het mooi om te zien dat deelnemers van het netwerk soms vrijwilliger worden. Kitty: “Daar leggen ze zoveel bezieling in. Met vrijwilligerswerk kunnen ze zich van betekenis voelen, door een luisterend oor te bieden.
Door hun ervaringsdeskundigheid voelen deelnemers zich door hen écht begrepen.” Er ontstaan dan ook vele vriendschappen bij het netwerk, en zelfs romances. Kitty: “Dan zie je de ogen stralen als ze weer een nieuwe liefde in hun leven gevonden hebben.” Ben ontmoette zijn huidige vrouw 14 jaar geleden. Ben: “We hebben allebei een hond. Tijdens het uitlaten, maakten we regelmatig een praatje. Ze vertelde me dat ze acht jaar weduwe was. In een opwelling vroeg ik of ze met me uit eten wilde gaan. Daar moest ze eerst over nadenken. Op aanraden van vriendinnen en kinderen zei ze ja. Een jaar later zijn we getrouwd.” Zijn nieuwe liefde was al vrijwilliger bij het netwerk, hij sloot zich later aan. “Voorheen was ik meer op mezelf. Door haar en het netwerk werd mijn leven weer liefdevol. En ik ontdekte een verborgen talent: door te leren praten en luisteren, kon ik me makkelijker in anderen verplaatsen en kreeg ik ook buiten het netwerk meer contacten. Dit netwerk heeft me veel gebracht.”
Succesverhalen
Wat zijn de succesverhalen van het netwerk? Conny: “Eigenlijk is elke woensdagavond bij de contactcirkel een succesverhaal. Iedereen gaat met een goed gevoel naar huis. Laatst vertelde een deelnemer dat haar verdriet zo groot was, dat ze niet meer van zichzelf hield. Toen omarmde een andere deelnemer haar en vertelde haar hoe waardevol ze is. Toen hield niemand het droog. We ondersteunen elkaar, zonder oordeel. Dat is zo fijn aan deze groep.” Kitty noemt het succesverhaal van een weduwnaar, die jarenlang kampte met angsten. Toen zijn vrouw overleed, moest hij zowel dealen met de rouw, als met zijn psychische problemen. Hij verkeerde in een sociaal isolement. Bij de bezoekdienst van het netwerk kon hij dankzij een vrijwilliger herleiden waar die angsten vandaan kwamen en werd de eerste stap naar de juiste hulpverlening gezet. Hierdoor durfde hij naar de inloop te komen, bloeide hij helemaal op en vond zelfs een nieuwe partner. Als dat geen succesverhaal is!”
Zonder vrijwilligers geen netwerk
Maar het grootste succesverhaal is toch wel het netwerk zelf. Hieruit blijkt de impact van vrijwilligerswerk. Kitty: “Zonder vrijwilligers zou het netwerk niet kunnen draaien. Met hun bezieling ondersteunen ze andere weduwen en weduwnaars bij het verlies en helpen ze hen, met kleine stapjes, hun leven weer op te pakken door een veilige omgeving te creëren waarin ze welkom zijn met hun verdriet. Hiermee helpen ze niet alleen zichzelf, maar ook anderen. Hoe mooi is dat?”
Meer weten over wat we voor weduwen en weduwnaars kunnen betekenen? Kijk dan hier.