Ken jij een sterke, vrolijke, maar eenzame vrouw?
Wat ontzettend leuk dat Rita even tijd voor me maakt. Ze is erg druk als vrijwilliger bij Fijn Thuis, de KBO-Kring Tilburg en ze zet zich als burgerraadslid al 50 jaar in voor ouderen in de gemeente Tilburg. Ook is ze vrijwilligster als maatje voor een andere dame. Ze lijkt me een uitbundig persoon. Een vrolijke dame die levenslust uitstraalt. Ik ben in de war, want ik zou Rita spreken over de eenzaamheid die ze ervaart.
Sociaal mens
Rita vindt dat je aan anderen moet denken. Je moet ervoor zorgen dat niet alleen jouw recht geldt. Als ze me vertelt over hoe ze haar vakanties vroeger indeelde, begrijp ik wat ze bedoelt.
Ze vertelt over de tijd dat haar kinderen nog klein waren. Ze had 3 weken zomervakantie. In de eerste week ging ze als vrijwilliger voor De Zonnebloem een week met ouderen weg om een vakantie in een klooster te verzorgen. De week erop organiseerde ze samen met haar man jaarlijks een KinderVakantieWeek in de buurt. Dan blijft er mooi nog 1 week over om met het gezin te besteden.
Eenzaamheid
Misschien sluipt eenzaamheid door het ouder worden je leven in, vertelt ze. Rita was 13 toen ze haar man leerde kennen. Bijna 60 jaar zijn ze samen geweest. Eigenlijk deden alles samen. Zo’n 4 jaar geleden overleed hij en nu is ze alleen. De contacten die ze heeft door haar vele vrijwilligerstaken gaan voor haar niet diep genoeg. Het is gezellig doen en lachen, maar privé is ze alleen.
Rita vertelt: “Ik word ouder en durf niet meer te fietsen; wat moet ik nu? Zal ik een fiets met een lage instap aanschaffen? Of zo’n driewieler?” Ze kan met niemand over dit soort zaken praten. Dat mist ze verschrikkelijk. Iemand die er gewoon is en met haar meedenkt. Met wie ze haar gedachten kan delen. Ze moet alles alleen beslissen. Dat, en het letterlijk alleen zijn in haar huis, maakt dat ze zich eenzaam voelt. Maar er is ook een ander soort eenzaamheid; ze vertelt hoe ze zich in grote gezelschappen ellendig alleen kan voelen. Het altijd alleen ergens binnenkomen. Ze vindt het steeds weer spannend. Snel kijkt ze dan de ruimte rond om te zien of er ergens een groepje zit waar ze bij kan aansluiten.
Soms is haar huishoudelijke hulp het enige bezoek dat ze in weken ontvangt. Om de stille moment thuis zoveel mogelijk te vermijden, is ze vaak op pad.
Wat helpt
Ze heeft zo haar maniertjes om minder vaak het gevecht met de eenzaamheid aan te hoeven gaan. Zo appt ze elke ochtend even met de buurvrouw om elkaar een fijne dag te wensen. Het is een ritueel dat veel voor haar betekent. Ook is ze heel blij met de Whatsapp-groep van de straat. Daar informeren buren naar elkaar en vragen ze hulp aan elkaar.
Ik ben zo benieuwd, wat ik als omstander zou kunnen doen, want eenzaamheid zie je vaak niet. Vandaag leerde ik dat vrolijke dames met een drukke agenda ook kunnen worstelen met eenzaamheid. Ze vertelt mij dat het lastig is, maar als je iets wilt doen:
- Denk eens extra aan de mensen die alleen zijn, zonder partner. Nodig ze eens uit voor een bakkie of om met je mee te gaan. Ook als deze mensen sterk lijken te zijn.
- En luister, met aandacht. Dat zou je eigenlijk altijd moeten doen. Want door met oprechte aandacht naar elkaar te luisteren, kun je echt contact maken.
Het wijkcentrum is er voor je
Wil je aansluiten bij een hobby-, koffie-, wandel- of fietsgroepje? Heb je ervaringen die je wilt delen? Of uitdagingen, hoe klein ze ook lijken, die je liever niet alleen aan gaat? Weet dan dat er in het wijkcentrum iemand is die tijd en aandacht voor je heeft. Je hoeft het niet alleen te doen.
Over de auteur: Linda
Linda is altijd nieuwsgierig naar wat iemand bezighoudt of waarom dingen gaan zoals ze gaan. Regelmatig spreekt ze interessante mensen uit de buurt en doet hier verslag van.